Einde inzicht....

Na het koffiedrinken met Roald en zijn vriendin rijden we die dag langs de kustroute naaar Warragul.
Onderweg bekijken we the twelve apostles, loch arche gorge en London Bridge.
Indrukwekkende rotspartijen in zee aan een krijtrotskust.
Ook komen we door een bijzonder stuk koud regenwoud.
In het donker vinden we een camping en na enig zoeken de eigenaar.
De camping is al dicht, en als er mensen later komen hebben ze al gereserveerd.
!!!!!! Uiteindelijk help de eigenaar ons wel. Zijn tarief is absurd hoog.
Maar goed we kunnen douchen en koken en gaan daarna naar bed.
Als dank voor de eigenaar zijn goede zorgen laten Aad en Marieke hun handdoeken in de boom hangen.
Op aanraden van Roald gaan we in Mount Gambier van de weg en zoeken daar het vulkaanmeer op.
Heel bijzonder. Het meer is 75 meter diep en azuurblauw.
Ieder jaar in november verkleurt het meer in een paar dagen van grijs naar dit prachtige blauw.
In april wordt het weer grijs. Niemand kan tot nu toe verklaren hoe dit proces werkt.
Op verzoek van Marieke rijden we door Kingston. Voor de big Lobster maken we een selfie.
de Big Lobster is een groot beeld van een kreeft. De verhoudingen kloppen helemaal.
In het stadje Meningie gaan we pinnen, ansichtkaarten kopen, boodschappen en we voeren een gesprek
met een meneer die in 1953 naar Australië is geëmigreerd maar de tekst achterop ons busje nog kan lezen.
Of dat wij weten wat er staat. Ja, dat weten we!
In Wellington parkeren we aan een meer. Aad gaat voor ons koken. We eten een voortreffelijke steak, zoete aardappen en
mais-appel-ui salade.
In het meer zwemmen pelikanen voorbij. Mooi om de vogels in het echt te zien.
Vannacht gaan we wild kamperen.
We gaan van de weg af, rijden een aantal dirtroads af, gaan over een spoorweg overgang en zien de eerste levende kangaroes in de verte huppen.
Onze dag kan niet meer stuk. (dachten we!)
We parkeren de auto, zakken bijna weg in de konijneholen en worden vlak voor donker aangevallen door de vliegen.
Als het donker is worden we opgevreten door de muggen.
Er rest ons niets dan chagrijnig naar bed te gaan.
De bus verandert in de killing fields van de bush. Na zeker 60 muggen door te hebben geslagen gaan we slapen.
Het wordt een onrustige nacht. Marieke vertelt aan Aad spannende verhalen met moorden enzo, Cor gaat die nacht wel drie keer plassen.
(bus in en uit, deur open, deur dicht, )
Het is koud en we blijken aan het racecircuit van de bush te kamperen. Tot 's morgens vroeg wordt er op de kruising naast onze tent geslipt,
geremd en weer opgetrokken. Ook komt er drie keer een treiin voorbij die bij de onbewaakte overgang heel hard toetert.
Op eerste kerstdag ontbijten we samen met de vliegen met een boterham met pindakaas.
Daarna rijden we verder langs Port Augusta, Iron Kob en maken in Kyancutta een selfie met the big Kakatoe.
Wij staan er wel op, de kakatoe mist zijn hoofd. Hoe we het ook proberen.
In Wuddina vinden we een camping met zwembad. We gaan heerlijk zwemmen. We duiken het water in en Cor maakt een bommetje.
Als we een beetje uitdobberen lezen we de bordjes. We mogen onder andere niet duiken en geen bommetjes maken.
Eigenlijk is het een wonder dat we er in mogen.
Daarna kookt de mevrouw van de camping ons kerstdiner. Kiprollade, beetgare! boontjes en aardappelen en heel veel jus met een mint smaakje.
We zijn de enige eters. Heeft die mevrouw geluk dat wij spontaan langs kwamen!
Tweede kerst rijden we door naar Ceduna en maken een wandeling over de pier. De supermarkt is open en we kunnen boodschappen doen.
We zijn klaar voor de Nullabor Plain. De tank is vol en ons keukentje staat vol met water.
We maken een stop op een parkeerplaats met prachtige bomen, maken foto's, eten onze dagelijkse boterhammen met pindakaas.
Omdat het nog kerst is trakteert Aat ons op knakworstjes.
Er komt een Australiër op zijn fiets. De meneer heeft geen huis en fiets zijn hele land door. We maken hem blij met water, een boterham en een
sigaretje.
We gaan van de weg af en bereiken via een dirt road de kust. Mooie hoge kliffs en een zee met prachtig blauw en groen.
De weg blijft langs de kust lopen, we gaan er nog een keer af voor nog meer mooie kliffs en zee.
We parkeren ons busje naast the King of the road. Een vrachtwagen met een aanhanger waarin een compleet huis zit met uitschuifbare erkertjes.
We stoppen die dag bij het roadhouse vlak voor de grensovergang van South Australia naar West Australia.
We eten al ons eten op want het mag niet mee over de grens.
Marieke en ik maken foto's van een prachtige zonsondergang. Binnen een paar minuten gefikst.
We sluiten de dag af in de kroeg van het roadhouse.
De volgende dag passeren we de grens na het onttoppen van de worteltjes!!
Meteen na de grens het dorp Eucla waar we naar the old telegraph station rijden en vandaar naar het strand wandelen om de witte sanddunes te bewonderen.
Op het strand worden we lastig gevallen door stoters en door de hitte ploegen we terug naar de auto.
Het wordt erg warm. We naderen de 40 graden.
Bij 42 graden trakteren we ons zelf op een ijsje. Het waait heel hard maar de wind is heel heet.
De ramen is de bus moeten dicht. Marieke maakt een foto van de thermometer bij 45 graden. Even later mag ze de volgende foto maken van 46 graden.
We rijden niet harder dan 80 kilometer om verhitting van de motor te voorkomen.
Het duurt voor ons gevoel eindeloos voordat we Madura bereiken om weer een ijsje te kopen en te tanken.
Het waait snoeihard en de wind is bloedheet.
Als we verder rijden gaat de weg omhoog en ineens zakt de temperatuur naar 30 graden.
We zien weinig levende kangaroes, wel veel dode op en langs de weg.
Het uitzicht is eindeloos, vlaktes vol struikjes, boompjes en een soort parasolbomen.
Je ziet bomen die ooit verbrand zijn en hun bast af lijken te gooien. Na het vervellen groeien ze weer verder met een groen. kruintje bovenin.
We passeren Caiguna en gaan beginnen aan de langste rechte weg van Australië, 90 mijl en geen enkele bocht.
Voor het bord gaan we op de foto..
Midden op de weg zit een varaan te zonnen.
We kiezen ervoor om te stoppen en de varaan laat zich aan alle kanten fotograferen.
Uiteindelijk jaagt Cor hem toch schrik aan en schiet hij de struiken in.
We stoppen bij het sheepstation Frasers Range.
Een hele mooie gezellige camping. Er is een keuken waar je mag koken en eten.
's Avonds gaan we nog wandelen in hoop kangaroes te zien en een emoe met zes jonkies maar helaas.
Een enkele kangoeroe, maar heel ver weg.
Vandaag verder naar het eind van de Nullabor, Norseman.
We drinken vieze koffie en gaan de strijd aan hoe we verder gaan rijden.
Het wordt via een dirtroad naar de Waverock.
De dirtroad is 274 km lang naar Hyden. Een goed stoffige weg met een venijnig staartje.
Alleen het laatste stukje de heuvel gaan we in een slip naar beneden. Het loopt goed af, het had ook niet goed afkunnen lopen.
De auto doet waar hij zin in heeft. Spannend.
Met genoeg stof in de auto om een terracottapot te bakken komen we aan in Hyden.
De wave rock wordt door de helft van ons gezelschap prachtig gevonden.
De andere helft is teleurgesteld. Hij valt een beetje tegen!
Op zoek naar een camping komen we na 20 kilometer aan bij een meer.
We staan nog niet stil of uit de bosjes duiken miljoenen kleine mugjes.
Dat wordt weer 20 kilometer terug rijden en daarna verder zoeken naar een camping..
We belanden op de, volgens Marieke, minst gezellige camping tot nu toe.
De camper is minstens zes keer verplaatst omdat Adamo iedere keer kuddes mieren zag lopen.
De mieren en de vliegen laten ons met rust.
We koken, douchen al het stof van ons af en gaan lekker naar bed.
's Morgens maken we foto's van parkieten en papegaaien om thuis aan pa te kunnen laten zien.
We gaan beginnen aan het laatste stuk, richting Albany.
Daar gaan Aad en Marieke naar de Mac. Cor gaat achter een broek aan.
Helaas is de Austalische lengtemaat van een lange broek bij Cor een kniebroek.
Enigszins telurgesteld gaat Cor samen met ons Albany bekijken.
Een mooie stad, veel oude huizen, kerken , een pier, een mooie baai en buiten Albany mooie bounty strandjes en
prachtige vakantie huizen.
Nog op zoek geweest naar een blowhole. Veel vliegen, weinig wind, geen golven dus een niet functionerend blowhole.
Door naar Denmark op zoek naar de hippies. Geen hippies gevonden, wel een volslanke dame waar Aad danig van onder de
indruk was.
Met een minimum aan benzine verder op pad.
We rijden door een prachtig gebied met glooiende hellingen, wijngaarden, bossen, varen en hele hoge bomen.
We halen Northcliffe, tanken en gaan verder. We missen een aantal aflsagen en vinden uiteindelijk de t-splitsing.
We gaan Margaret River niet meer halen en rijden door de schemer naar Nannup.
Eindelijk zien we overal kangoeroes. We zijn helemaal gelukkig.
Op de dure camping drinken we een biertje, bellen met het thuisfront, slaan we het eten over en gaan naar bed.
's Morgens word ik wakker van heel veel herrie. Het lijkt wel of er een kudde apen naast me in de boom zit.
Het blijkt de Kookabura. De lachvogel, wat maakt dat beest veel en apart geluid!

We vertrekken weer vol goede moed om bij Henk aan te komen.
Eerst richting Augusta om daar de vuurtoren te zien op het puntje van een rots. En dan via de cave route naar Margaretriver. Oceanen van wijnvelden, je waant je in Frankrijk! De ene wijnboer heeft nog een groter restaurant ala drink/eet tuin erbij dan de ander. Voordat we margaretriver inrijden laat Cor ons eerst de grote surfspot zien. Het is gezellig druk op het parkeer terrein met allemaal kijkers. Cor heeft gelijk contact met een windsurfer, babbel de babbel surfpraatjes. Maar helaas volgens Cor zijn de golven niet zo goed en de wind is slecht. Dus hop hop het busje weer in en nu echt op naar Henk. Henk zit lekker buiten en jawel de kangaroos zitten vlakbij te eten in de tuin! Hebben we daarvoor heel de nullarbor over gereden terwijl ze hier op nog geen 2 meter van je vandaan zitten te eten?! ;-) De grote gornetsnokker vind het gezellig dat we er zijn! Na geknuffeld te zijn en op schouders geslagen gaan we heerlijk achter buiten zitten met het meest fantastische uitzicht wat je je maar kunt bedenken. Biertjes gaan open en er word gezellig plat gepraat over alles en nog wat! De volgende ochtend maken we advocaat op hollandse wijze want daar is Henk dol op. Jacq en ik zijn speciaal op cursus bij Henk z'n moeder geweest. Het lukt perfect maar de schaal advocaat zal de avond niet halen ;-) Henk ontpopt zich als een ware tourguide. We zien de meest prachtige strandjes en hij weet overal dingen bij te vertellen. We genieten! We sluiten de dag af met een pilsje bij de brouwerij. Tussen een oceaan van wijnvelden is daar een oase van bier. Grote picknickbanken, families en live muziek, zonnetje erbij lijkt wel koningsdag! 's Avonds gaat de bbq aan en de kangaroes steaks smaken delicious!! De volgende dagen vullen we met strandjes bezoeken, koffiedrinken op plekken met mooi uitzicht. Het afscheid komt inzicht helaas. De laatste dag nemen we afscheid van Henk en rijden we met gemengde gevoelens terug naar Perth. We brengen Cor en Jacq naar de luchthaven. Het afscheid is kort want het is druk en wij gaan richting Wendy!!
Tot het volgende verhaal!!