Laos!

Hey jullie daar,

Genieten jullie net zo als ik?? ;-)
Hoop dat alles goed gaat bij jullie.

Indo-China staat er met grote letters als je de grens overgaat van Thailand naar Laos.
Gelijk na het checkpoint in Laos gaan we twee lange dagen met de slowboat over de rivier de Mekong. Grote slingers met snel stromend modderig water. Zo glijden we langzaam het noorden in. Tussen bergen door met prachtige oevers en kleine dorpjes. Er wordt altijd gezwaaid door de bevolking als je passeert. Na twee keer acht uur aan boord te hebben gezeten van een drijvende
'klomp' met prachtige glimmende blauwe gordijntjes met gouden klosjes, waar de konijnen op gestapeld in hokken op de wc staan komen we eindelijk in Luang Prebang aan! Bij de eerste stap aan wal ben ik gelijk verkocht aan dit stadje. Het is net of dat je op het platteland van frankrijk bent maar dan mooier. Overal franse invloeden, gebouwen straatnamen tot aan de stoepen en de goten van de weg toe. Hier en daar prachtige tempels met vriendelijke novice's en monniken. 's Ochtends rond half zeven zijn de straten hier oranje van de monniken die hier hun voedsel krijgen voor die dag van de bevolking.

's Middags ontmoet ik Bouyang, een novice, in de tempel. Een novice is in de leer voor monnik. Je kan pas monnik worden als ouder dan 18 jaar bent. Hij vraagt of ik rond vijf uur in de middag terug wil komen om het bidden tot buddha mee te maken. Natuurlijk dat is wat ik wil!! Eindelijk uitleg en duidelijkheid over de monniken en hun geloof.

Het is 5 uur in de tempel.... Er wordt op een soort gong geslagen. Bouyang (17 jaar) moet zich gaan verkleden om daarna 30 min op zijn knietjes te bidden. Ik kijk mee en film!! Heb alle toestemming om dit te doen... Heb er geen woorden voor wat ik een half uur heb mogen zien en horen. Rust en stilte zelfs ik word hier kalm van. Na het bidden heeft hij tot zeven uur de tijd om al mijn vragen en ik zijn vragen te beantwoorden. Zittend op de trap voor de tempel verzamelen als maar meer jonge kaal geschoren jongens in oranje kledij zich rond ons heen. Bij het afscheid vraagt hij of ik de foto's naar hem wil opsturen. Hoe....? Daar haalt hij een visitekaartje met email adres onder zijn kleding vandaan. Ja ja een monnik in opleiding, geen luxe, geen tv of muziek maar wel email!!! Ik zal alle foto's naar hem opsturen.

See you next time
Dikke kussen marieke

PS; helaas kunnen jullie mij niet meer bellen of sms-en met mijn verjaardag want mijn telefoon doet het de komende maand niet!! Helaas ;-)