Heulen met de politie

Hallo lieve mensen in het koude kikkerland!

Hoest daar en heeft iedereen de wintersport overleefd??

Bali daar waren we blijven steken...
Maarten en David naar huis. Ik ziek, proberen het porselein van de pot af te krijgen. Pillen doen wonderen binnen een paar dagen!!
Brommer gehuurd en touren maar. Wendy achterop en we storten onszelf in het verkeer van Bali waar geen regels lijken te zijn.
We zijn gewaarschuwd dat als de politie ons staande houdt we niet meer dan 50000 rp moeten betalen. We hebben wel een rijbewijs maar geen internationaal rijbewijs... Het is betalen of het kotje in. We komen aan bij een wegversperring en moeten stoppen. Ons motto is; blijven lachen totdat het pijn gaat doen.
Waar gaan jullie heen....? Nou gewoon een beetje touren.. De politie staat een stukje verder toe te kijken. Ahhhh you wanna go there.... Follow the police. Onder politie escorte worden we naar een vriend gebracht die wel het een en ander te verhuren heeft. Thank you no need en wegwezen maar.
Veel gezien en gedaan op Bali. Toen een ticket geboekt naar Lombok en door naar de Gili eilanden.
Wat Malediven of Antillen.....???
Zet die eilanden maar bij het grofvuil. De Gili eilanden liggen voor de kust van Lombok en het is daar fijn! Hagelwitte stranden, blauwe zee en geen brommers of auto's. Alles wordt gedaan op de fiets of met paard en wagen. Binnen een uur loop je het eiland rond. Gezellige restaurantjes en barretjes en alles is magic.....
Geen politie op dit eiland dus overal bloody fucking good magic mushroom shakes en je kan roken totdat je erbij neervalt.
Wendy heeft ondertussen mijn witte vriend gestolen en probeert mijn record te verbreken. Met 35 gr rillend onder vijf dekens van de kou weet ook zij van dit buikgriepje te genezen. Na een week chillen op Gili is het tijd voor iets nieuws.
Kuta Lombok. Klein stil dorpje waar iedereen gaat surfen want meer is hier ook echt niet te doen. Na een hel van een rit daar aangekomen blijkt er het jaarlijkse feest te zijn. Traditionele dansen en vechten. Het begon 's middags al. Grote menigte mensen in een kring joelend en juichend. Maarja wij konden niets zien met onze korte pootjes. De politie zag ons tobben en nodigde ons uit om tussen hen in op de auto te komen staan! ;-)
's Avonds worden we door de locale bevolking uitgenodigd om naar het feest te komen, op de brommer er in kolone naar toe. Het is tevens markt waar allerlei lokale 'lekkernijen' te halen viel. Bij een standje naar binnen op een matje onder een zeiltje wat eten. Niemand spreekt een woord engels maar we komen er wel. Boontjes met rijst... wat blijkt , hete boontjes! iedereen giechelen als wij al zuchtend en steunend proberen te eten. En wat denk je, we hebben ons eten nog niet op of het hele politie korps komt ook binnen om wat te knagen te halen. Vrienden voor het leven zullen we maar zeggen. Dan op naar het feest ala voorstelling. We worden ontvangen ofdat wij de attraktie voor die avond zijn. We mogen plaatst nemen op de stoelen die voor de special guest zijn. De locale bevolking moet achter ons in het gras tegen de heuvel zitten. Ach het is hun feest en wij worden behandeld als goden. We zitten naast een meneer die we tot Lonnie hebben gedoopt. Lonnie is gekleed in traditionele kleding en spreekt een aardig woordje engels. Natuurlijk lieten wij Lonnie de foto's van ons en de politie zien. Wat blijkt... Lonnie is de burgemeester van Kuta. Lonnie heeft de rest van de avond alles aan ons uitgelegd over alle hoe en waaroms. Halverwege kregen we nog een doosje met locale lekkernijen toegeschoven en toen werd het tijd voor ons om naar huis te gaan.
Dank je Lonnie voor alle uitleg.

Dikke kussen Marieke

ps wij gaan hier door het leven als Jip en Janneke uit Schubbekutteveen. Dus als wij verdwijnen moeten jullie uitkijken naar Jip en Janneke ;-)

Maarten, heb geeneens een houtje nodig er valt hier niets te halen ;-)