Koh tao again

Hey jullie daar,

Siem Reap heb ik verlaten dmv de bus. De route van Siem Reap naar
de grens van Thailand is zeer onaangenaam. ( Sanne en JJ lees maar niet
verder, hihi) Het is maar zo'n 150 km maar er werd al verteld dat we daar
ongeveer 4 uur over gingen doen. Ik weet nu dus ook waarom....
Na ongeveer 30 min houd de verharde weg gewoon op en gaat het verder
in een zandweg. Zo stoffig dat je nog geen 2 meter zicht hebt en hobbelig dat
je uit moet kijken dat je je voortanden niet verliest op stoel voor je. (Anouk jij
weet nog wel een goed adresje voor 2 nieuwe T&T tanden?) Je ziet iedereen soms
echt los komen van zijn stoel wat ook wel erg grappig is. Naast mij zit een jongen die
ik gedoopt heb als 'het graf'.... Zit alleen maar te zuchten en te steunen.
Er zit 1 nederlandse jongen in de bus. Bij onze eerste stop, die overigens erg aangenaam
is want mijn nieren komen er bijna anaal uit) raken we aan de praat. Hij komt uit Venlo...
Ik ken maar 1 persoon uit Venlo en dat is onze Daniel. En jawel hij kent Daniel, hij kent haar
zelfs heel goed ;-) Ja Daan de wereld is klein. Onderweg passeren we vele dorpjes waaronder
ook Sisophon. Daar gaat natuurlijk de bus weer eens kapot. Genieten weer!!! Zo langs de
kant van 'de weg' bloed heet en geen schaduw. Maar uiteindelijk kom je toch waar je wilt
komen en dat is Bangkok. Vandaar weer naar de golf van Thailand. Overvaren naar Koh Tao.
Op dit eiland heb ik al twee maanden van mijn reis gezeten. ( bodypaint feestje!!)
Raar maar ook vertrouwd om te terug te zijn. Veel bekenden gezien en een paar duiken
met vrienden gemaakt. Waaronder een nachtduik, Awesome!!!
Na een week heb ik mezelf gedwongen om richting Maleisie te gaan. Boot, bus en dan
de trein. Klinkt makkelijk he? We komen 's middags rond 5 uur aan en onze trein (wendy en ik)
vertrok pas om 2.30uur in de nacht. Negen uur wachten in een stadje waar je niet echt
vrolijk van wordt. Hangen, slenteren en drinken. Hangend op een perron in 34 gr nee daar
word je niet vrolijk van. Wat is reizen toch fijn.... Heb alle tijd van de wereld en geen haast
Iedereen moet wachten dus ga je met een groepje voetballen, tikkertje en verstoppertje
op het perron doen.
Hoe fijn leven heb ik toch...

Veel liefs en tot snel
Marieke

Ps: Monique hoe is het met je en met je been?